گم شدم بين عقربه هاي ساعتم ....شيشه اين ساعت بارونيه ... سقف اين خونه کوتاهه ....سر و صداي داخلش يک هياهوي بي رقيبه... کسي صدام نمي زنه ... شايد گم شدم عقريه ها کجا ميرين ... من که ديگه نا ندارم ...هر جه ميرم بازم همين جام ...خدا چرا تو اين زندون زندگي حبسم ... چرا کسي به سکوتم گوش نميده... نه دل پري ندارم من فقط غصه دارم ....